عباس فاروقی

فرزند مرحوم میرزا محمودخان ارفع‏السلطان، در 1291 ش متولد شد. تحصیلات ابتدائى و متوسطه را در ایران پایان داد و سپس براى ادامه‏ى تحصیل عازم اروپا گردید و در دانشگاه‏هاى نانسى فرانسه و كان بلژیك در رشته‏هاى مختلف تحصیل كرد و درجه‏ى مهندسى صنعتى و فلاحتى و دكتراى حقوق و دكتراى ادبیات دریافت كرد. چندى در پاریس و زمانى در آمریكا به تدریس در رشته‏هاى مختلف اشتغال داشت. مدتى هم در یونسكو معاون اداره حذف موانع تربیتى و فرهنگى بود. در سال 1332 پس از بیست سال توقف در اروپا و آمریكا، به ایران بازگشت و رئیس قسمت اقتصادى اصل چهار در تهران شد و سپس در دانشگاه خدمات خود را آغاز كرد. چندى استاد دانشسراى عالى بود و سپس در دانشكده‏ى ادبیات تهران و دانشكده‏ى ادبیات تبریز استاد بود. ریاست دانشكده‏ى ادبیات اصفهان و سرپرستى دانشكده‏ى علوم را بر عهده داشت. دكتر عباس فاروقى به زبانهاى فرانسه و انگلیسى و فارسى تالیفات زیادى دارد، از جمله از تالیفات وى هفت جلد به زبان فرانسه و چهار مجلد به زبان انگلیسى است و كتابهاى تاریخ جزیره هرمز سفینه سلیمانى، تاریخ مصر قدیم و روابط سیاسى ایران و اروپا از 1500 تا 1630 میلادى است. آخرین سمت دكتر فاروقى ریاست مدرسه عالى بابلسر بود. وى در اروپا با خانم ایراندخت قاجار دختر سلطان احمدشاه قاجار ازدواج كرد و صاحب سه فرزند شد به نام احمد، زینت‏الملوك و دارا. احمد فاروقى در پاریس روزنامه‏نویس شد و مدتى سردبیرى روزنامه‏ى لوموند را برعهده داشت و كتابى تحت عنوان ایران ضد انقلاب نوشت و در همان موقع به فارسى ترجمه شد. دكتر فاروقى و ایراندخت قاجار در نیمه راه زندگى از هم جدا شدند. دكتر عباس فاروقى به زبانهاى فرانسوى، انگلیسى، آلمانى، اسپانیولى تسلط داشت.